"Kiedy Paulina odeszła, by - jak powiedziała - ułożyć sobie życie, pomyślałem od razu, że to świetna okazja, by ułożyć sobie śmierć". Ta książka wciąga od pierwszego zdania. "Nie ma Pauliny" to przejmujące studium miłości, zdrady i kłamstwa.

Szklanka na pająki to powieść o Gdańsku, w której nie ma ani jednego Niemca. Główna bohaterka, malarka Aleksandra, opisuje świat takim, jak go widzi – przez poezję i barwę. Żyje w momentach historycznych, mieszka w latach 80. w bloku razem z Lechem Wałęsą, chodzi z jego dziećmi do podstawówki; choruje, maluje, dojrzewa w czasach przemian politycznych. Ale trochę to nieważne – najważniejsza jest podróż wewnętrzna Aleksandry – od samotnej dziewczynki do dorosłej kobiety z ustaloną tożsamością. W rozwoju bohaterce towarzyszą postaci metafizyczne – niezdarny Julek oraz tajemniczy S. – którzy mącą, przygadują, namawiają do złego i dobrego, a Julek nawet wymiotuje kolorami. Wszystko, co się tu zdarza, ma sens, ale można go odkryć dopiero z pewnej perspektywy, którą tworzą ukraińskie korzenie rodziny Aleksandry. BARBARA PIÓRKOWSKA (1974 r.) – poetka, dziennikarka, krytyczka literacka, autorka opowiadań, performerka w show teatralno-poetyckich. Polonistka z doświadczeniem dziennikarskim („Gazeta Wyborcza Gdańsk”, polska edycja „The Sun" w Londynie, kwartalnik literacki „Migotania, przejaśnienia...”). Pracuje z młodzieżą, m. in. w pracowni dziennikarstwa prasowego i literatury w Pałacu Młodzieży w Gdańsku. Prowadzi zajęcia twórczego pisania dla dorosłych, m. in. na kolejnych edycjach Festiwalu Rozwoju Osobistego dla Kobiet Progressteron. Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za rok 2004, stypendystka Marszałka Województwa Pomorskiego (2004 r., 2005 r.). Szklanka na pająki jest jej powieściowym debiutem.

Gdy na teren powieści gatunkowo zarezerwowany dla mężczyzn wkracza kobieta, można spodziewać się złamania zasad literackiej gry. Jednakże, gdy kobieta jest doskonałym śledczym z bagażem doświadczeń w policyjnym rzemiośle, przestępczy świat nie zazna spokoju w zderzeniu z przenikliwością i skutecznością zahartowanej w bojach policjantki, a ład świata zostanie przywrócony. Bohaterką trzymającego w napięciu kryminału Izabeli Szolc jest młoda policjantka, charakterologicznie przypominająca słynną agentkę FBI, Clarice Starling z “Milczenia owiec”". Książka nawiązuje tym samym do najlepszych tradycji amerykańskiego kryminału, ale, co atrakcyjne dla czytelnika zanurzonego w polskich realiach, akcja “Cichego zabójcy” rozgrywa się we współczesnej Warszawie. Autorka sugestywnie oddaje klimat policyjnej codzienności Anny Hwierut i jej kolegów z komendy. Mocne osadzenie kryminału w realiach uprawdopodobnia popełnione zbrodnie, z którymi zmierzyć musi się główna bohaterka. Wraz z nią poznajemy “egzotyczny” półświatek przestępców, zapuszczając się w ciemne rejony miasta. Śledzimy również prozę życia policji w gorzkim, odartym ze złudzeń świecie. Okazuje się, że najbardziej wyrafinowana zbrodnia może mieć zwyczajne oblicze. Wyjątkową stroną książki jest nietypowa dla nurtu sensacyjno-kryminalnego płeć bohaterki oraz wplecione w wątek sensacyjny jej życie prywatne. Dzięki temu młoda, twarda kobieta nie jest papierową superwomen. Jest policjantką, ale również kobietą i matką, co dodaje opowiadanej historii dodatkowego smaku, wiarygodności i życiowej prawdy.